03.06.2015 Τετάρτη
Μ' αρέσει πολύ όταν κάνω κάτι και νοιώθω να βοηθάω κάποιον. Ούτε μια ώρα πριν βγω για την 59η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος ερχόμασταν με το αυτοκίνητο όλη η οικογένεια από τον δρόμο του δάσους, τον δρόμο προς το Φιλίππειο. Ξαφνικά στην μέση του αντίθετου ρεύματος είδα κάτι να κινείται, κατάλαβα πως ήταν κάποιο ζώο, συνήθως χελώνες περνάω απέναντι. Η χαρά μου και το συναίσθημα ευτυχίας όταν προλαβαίνω πριν τα πατήσει κάποιο αυτοκίνητο και τα μεταφέρω είναι απερίγραπτη.
Έκοψα ταχύτητα και αμέσως κατάλαβα πως πρόκειται για τον πιο σαστισμένο σκαντζόχοιρο της γης. Κάποιος συνάνθρωπος είχε πετάξει ένα σακουλάκι από το φαγητό που είχε φάει νωρίτερα, τον σκαντζόχοιρο τον τράβηξε η μυρωδιά, πήγε να φάει και σφήνωσε το κεφάλι του στο σακουλάκι. Ήταν σχεδόν ακίνητος και είμαι σίγουρος σε λίγο όλα θα τέλειωναν. Έβγαλα το σακουλάκι, τον έσπρωξα μέσα στο δάσος και φύγαμε.
Δεν ένοιωθα όμως χαρούμενος, το αντίθετο. Θλίψη ήταν το συναίσθημα που είχα. Το σακουλάκι είχε πάνω του τιμή, 0,20 euro. Τόσο κοστίζει η ζωή ενός σκαντζόχοιρου σκεφτόμουν; Αν ναι πόση η βλακεία μας να πετάμε τα σκουπίδια κάτω. Κάποιες φορές τρέχω στο κομμάτι του δρόμου αυτού και βλέπω στα δεξιά και αριστερά άπειρα σκουπίδια, άπειρα όμως. Πόσο κοστίζει η βλακεία μας λοιπόν αναρωτιέμαι;
Φτάσαμε σπίτι και ετοιμαζόμουν να βγω για το σημερινό τρέξιμο του running365.gr. Ξαφνικά βγήκε μεγάλη κούραση, ακριβώς την ώρα που ετοιμαζόμουν, εντελώς ξαφνικά. Δεν ήταν σωματική κάτι άλλο ήταν, κάτι ακαθόριστο.
Τελικά βγήκε η 59η συνεχόμενη ημέρα, αλλά η ακαθόριστη κούραση ήταν εκεί. Κάποιες στιγμές ένοιωθα σχεδόν όλες τις αρθρώσεις μου να τρίζουν, σαν κάτι να κολλούσε, να φρέναρε τα πράγματα.
Αργότερα κατάλαβα πως όλο αυτό που ένοιωθα είχε να κάνει με την απογοήτευση που ένοιωθα για το είδος μας. Φάγαμε, χορτάσαμε, χεστήκαμε για τους άλλους (συγχωρέστε με για την γλώσσα).
Αλλά έτσι είναι, μ' αυτό τον τρόπο λειτουργούμε πολύ από εμάς κι αυτό μπλοκάρει τα πράγματα, τα φρενάρει και δεν πρέπει να 'ναι έτσι...
~~~~~~~~~~
03.06.2015 Wednesday
I really enjoy helping somebody that needs it. Before going out for my 59th day of running i was coming with my family back home following the forest road to Filipe area. Suddenly, in the middle of the road i saw something to move. I realized that it was an animal (i used to pass against turtles). I feel very happy when i save an animal from an accident with a car.
I slow down my car and i saw the most surprised hedgehog in earth. Somebody threw a bag with food that he ate earlier. The poor hedgehog smelled the food and he rammed his head in the bag. He couldn't move and he was really sure that in few minutes he would probably being dead. I took the bag from his head and puss him to the forest. Then we left.
Despite the rescue i didn't feel happy this time. I felt sad. I saw that on the bag was written the price, 0,20. This was the cost of his life. How stupid is to threw our rubbish like this. A lot of times while i run next to the road i see on the left and the right many trash. What is the cost of our stupidity i am wondering?
We arrived at home and i was ready to go out for running365.gr. . Suddenly i felt very tired, all at once. It was not physical; it was something i really didn't explain.
The tiredness was still there although i managed to run for 59th day. A lot of times i was feeling all my joints to creak like something stuck or brake.
Later i realized that it was the disappointment i felt after the event with the hedgehog. We ate, we felt full and then we don't give a shit for the others (sorry for the word).
This is unfortunately the way that most people act. These block the good energy, puts brake...i don't want to be like this ....i don’t want to live like this.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου