29.05.2015 Παρασκευή
Ίδια διαδρομή με τη χθεσινή ημέρα με αντίστροφή φορά και λίγο πιο αργά. Ξεκίνησα περίπου στις 21:10 και ο φακός ήταν ιδιαίτερα απαραίτητος. Η διαδρομή γνωστή, πάντα όμως όταν πέφτει η νύχτα τα πράγματα είναι διαφορετικά, ειδικά τα λεπτά της αλλαγής, από το φως στο σκοτάδι έρχεται ένα ακαθόριστο συναίσθημα που ταιριάζει σαν να γεννιέται κάτι γνωστό και άγνωστο μαζί, καινούργιο και παλιό μαζί.
Μήπως όμως δεν γεννιέται κάτι άγνωστο και παλιό; Η νύχτα.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά την νύχτα, γίνονται διαφορετικά την νύχτα. Αλλάζουν χρώματα, αλλάζουν σχήματα, αλλάζουν διαστάσεις, ήχους και ρυθμούς, αλλάζουν οι αισθήσεις μας και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.
Πόσο μας αλλάζει το τρέξιμο σκέφτομαι, πόσο φως ρίχνει μέσα στο σκοτάδι που υπάρχει στην καθημερινότητα και πόσο ξεμπλοκάρει τα πράγματα δίνοντας δρόμους και ανάσες διαφυγής.
Ίδια διαδρομή με τη χθεσινή ημέρα με αντίστροφή φορά και λίγο πιο αργά. Ξεκίνησα περίπου στις 21:10 και ο φακός ήταν ιδιαίτερα απαραίτητος. Η διαδρομή γνωστή, πάντα όμως όταν πέφτει η νύχτα τα πράγματα είναι διαφορετικά, ειδικά τα λεπτά της αλλαγής, από το φως στο σκοτάδι έρχεται ένα ακαθόριστο συναίσθημα που ταιριάζει σαν να γεννιέται κάτι γνωστό και άγνωστο μαζί, καινούργιο και παλιό μαζί.
Μήπως όμως δεν γεννιέται κάτι άγνωστο και παλιό; Η νύχτα.
Τα πράγματα είναι διαφορετικά την νύχτα, γίνονται διαφορετικά την νύχτα. Αλλάζουν χρώματα, αλλάζουν σχήματα, αλλάζουν διαστάσεις, ήχους και ρυθμούς, αλλάζουν οι αισθήσεις μας και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.
Τη νύχτα και ίσως ακούγεται παράδοξο τα πράγματα μεγεθύνονται, παρά το σκοτάδι, μοιάζουν να μεγαλώνουν, σαν σε μεγεθυντικό φακό που εστιάζει και στην προσπάθειά του να κάνει το μαύρο άσπρο τα μεγαλώνει, τα αλλάζει.
Πόσο μας αλλάζει το τρέξιμο σκέφτομαι, πόσο φως ρίχνει μέσα στο σκοτάδι που υπάρχει στην καθημερινότητα και πόσο ξεμπλοκάρει τα πράγματα δίνοντας δρόμους και ανάσες διαφυγής.
~~~~~~~~~~
29.05.2015 Friday
I was following the same route as yesterday but in opposite directions and slower. I started around 21.10 and i didn't really need my lens. Although the route was familiar, always when becomes darker everything seems different. This happens especially those minutes that the light becomes dark, and then a strange feeling comes. It seems like something new is born, known and unknown at the same time new and old together.
Definitely, something unknown and old is born. The night.
Everything is different at night; it becomes different in the dark. Colors change, shapes transform, dimensions altered the sounds and the rhythms, our senses and the way that we perceive the reality.
During night time (it might sounds like a paradox), all magnify despite the darkness, look like bigger. Seems like a magnifying glass focus on and tries to alter from black to white changing the image.
I am thinking the way running changes us. The light that brings in our darkness and the way that unblocks our deadlocks while is giving new ways of thinking and breaths of escape.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου