17.05.2015 Κυριακή
Τα πράγματα δεν γίνονται ποτέ τυχαία. Κοινή παραδοχή τελεία και παύλα.
Σήμερα βγήκα εκτός βάσης, στο Σέιχ Σου. Πριν όμως έκανα μικρό ζέσταμα στην βάση μέχρι να ολοκληρώσει την ανάγκη της η Φαίδρα, μετά πέρασα απ' το σπίτι την άφησα και συνέχισα. Καθώς έφευγα ο μεγάλος μας γιος ήταν στην αυλή και βλέποντάς με να φεύγω μου φώναξε: ''γεια σου μπαμπά μου πρωταθλητή''. Δεν υπήρχε πιο τέλεια ατάκα για να ξεκινήσω, ήταν υπέροχο αυτό που άκουσα.
Ξέρει πως δεν ανεβαίνω ποτέ σε βάθρο σε αγώνες, δυσανασχετεί μ' αυτό και μου το λέει, παρόλα αυτά για αυτόν είμαι πρωταθλητής. Για όλα τα παιδιά οι γονείς είναι πρωταθλητές, για όλα τα παιδιά οι γονείς πρέπει να κάνουν πράγματα που στα μάτια των παιδιών τους θα είναι πρωταθλητές.
Τι γλυκιά μεγάλη ευθύνη σκέφτομαι.
Είχα αποφασίσει από πριν να κατευθυνθώ σήμερα στο μονοπάτι του Άεθλου μετά την Εξοχή, εκεί δηλαδή που ξεκινά η επιστροφή του αγώνα.
Εδώ κολλά το τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Είχα να τρέξω στα συγκεκριμένα μονοπάτια πάρα πολύ καιρό. Ο Άεθλος ήταν ο πρώτος αγώνας βουνού που έτρεξα το '10, εκεί επίσης έκανα τις πρώτες δρομικές μου εξορμήσεις. Θυμήθηκα κάποια πρωινά Σαββάτου ή Κυριακής, χειμώνα και καλοκαίρι να επιστρέφω απ' τα κατεβάσματα πριν το καράβι (περιοχή στην διαδρομή που υπάρχουν μέσα στην διαδρομή στο βουνό θυμίζω δυο καράβια - ιστιοφόρα το ένα μέσα στο άλλο, φαίνονται στο runtastic μετά το 11 χιλιόμετρο σήμερα) και να 'χω στο μυαλό μου αν ο μικρός και μοναδικός τότε γιος θα 'χε ξυπνήσει και θα 'χε τρελάνει την γυναίκα μου.
Αλλάζουν τα πράγματα, αλλάζουν τα μονοπάτια, αλλάζουμε και εμείς . Στην ανάβαση μετά το καράβι δεν υπήρχε ρυάκι πριν λίγα χρόνια, σήμερα έτρεχα παράλληλα με ρυάκι και σε κάποιο σημείο έτρεχα μέσα σ' αυτό.
Αλλάζουν τα πράγματα...
Άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες όχι, άλλες φορές το βλέπουμε και δεν το καταλαβαίνουμε, άλλες φορές το καταλαβαίνουμε και αρνούμαστε να το δεχθούμε, κι άλλες φορές δεν μπορούμε, δεν αντέχουμε να αλλάζουν τα πράγματα.
42η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος σήμερα, πλούσια σε σκέψεις και συναισθήματα. 42η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος σήμερα, 42 ημέρες τρέξιμο μετά τα 42α γενέθλιά μου που ήταν η έναρξη του project running365.gr.
Και τα πράγματα αλλάζουν....
~~~~~~~~~~
17.05.2015 Sunday
Nothing is happening by accident...admittedly!
Today i run out of the base to Seih Sou forest. Before this i warmed up around the base while i was waiting for my dog to run for a while and do what she needed. Then i came back home, left her there and continue my training. When i was leaving home, i heard my son yelling at me "bye bye my daddy, you are the champion". I couldn't wait something better to hear, it was a perfect phrase that motivated me to run. It was really nice what I had heard.
He knows that i didn't climb a pedestal ever and sometimes he resents because of it. Nevertheless, i am a champion for him. Parents are really important for their kids, they are their champions. They should do special things in favor of their children
What a sweet responsibility...i am thinking!
I had decided to follow the route of Aethlos race, after Exohi, starting from the point you return back to finish.
At that point i thought that nothing is happening accidentally.
I had to run to this path long time ago. Aethlos was my first mountain race (2010). It was that place that i started my running paths. I remember that some days, early in the morning (usually Saturday or Sunday) in winter or summertime to return back from some descents before the area that is calling "the ship" (an area inside the mountain that looks like two ships, sailing ships that you can see at runtastic, after the 11th KM today) and to think about my wife, if she is ok spending difficult times with my little and only (at that time)boy.
Conditions changed, paths altered, we became different. Climbing after the "ship area" there were not any brook some years ago. Today i was running parallel to the stream, and sometimes in it.
Conditions are changing...
Sometimes we realize it and sometimes not. Sometimes we watch it and we don't really understand it, other times we understand it and we deny accepting it and other times we can't stand things to change.
It was the 42nd day of running today. Full of thoughts and feelings. Forty two days with running after my 42nd birthday. That was the day i started the project running365.gr.
And things keep changing...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου