11.05.2015 Δευτέρα
Σήμερα είχα προγραμματίσει να κάνω ένα ιδιαίτερα χαλαρό 30' στην βάση μετά το χθεσινό Paggaio Trail Run. Τα προγράμματα όμως είναι και για να χαλάνε. Έβρεχε πάρα πολύ και δεν ήμουν για χαλαρή αποθεραπεία, άσε που δεν είμαι σχεδόν καθόλου πιασμένος.
Βροχή, φως ημέρας και τρέξιμο μόνο στην βάση δεν γίνεται. Έτσι λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες αποφάσισα να βγω στην ευρύτερη γειτονιά.
Σέιχ Σου, Νεραϊδόδασος.
To Νεραϊδόδασος για όσους ξέρουν από Σέιχ Σου είναι το μικρό δασάκι μετά την Γιαννούλα προς Εξοχή. Οι υπόλοιποι δείτε το στο runtastic που ακολουθεί.
Γιατί Νεραϊδόδασος; Μια μικρή ιστορία.
Όταν ο μεγάλος μας γιος ήταν τριών ετών θέλαμε να του σταματήσουμε την πιπίλα, ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Φτιάξαμε λοιπόν μια ιστορία. Η ιστορία έλεγε ότι στο συγκεκριμένο δάσος έχει το σπίτι της μια νεράιδα, το σπίτι δεν το έχει βρει κανείς, όμως είναι γεμάτο από πιπίλες και μπιμπερό από μικρά παιδιά που μεγαλώνουν και η καλή νεράιδα μαζεύει τα μπιμπερό και τις πιπίλες και τα δίνει σε άλλα παιδάκια που δεν έχουν. Μάλιστα του είπαμε πως αφήνει διάφορα μικρά δωράκια στο δάσος για τα παιδιά που σιγά - σιγά μεγαλώνουν και αποχωρίζονται πιπίλες και μπιμπερό.
Είπαμε στον μικρό ότι είχαμε ακούσει την ιστορία της νεράιδας και αποφασίσαμε ένα Σάββατο μεσημέρι να πάμε να περπατήσουμε. Λίγο πριν πάμε όλοι μαζί είχα πάει εγώ με το μηχανάκι, κρέμασα σε κάποιο δέντρο μπαλόνι με κάποιο σημείωμα από την νεράιδα για τον γιο μας. Η νεράιδα του έλεγε πόσο σημαντικό είναι να σταματήσει σιγά - σιγά την πιπίλα, σε κάποιους κορμούς δέντρων βάλαμε καραμέλες. Δεν ξέρω τι θα έλεγε κάποιος αν μ' έβλεπε τότε να κρεμάω μπαλόνια και να κρύβω καραμέλες στο δάσος μεσημεριάτικα.
Όταν πήγαμε όλοι μαζί ο μικρός έπαθε σοκ με το μπαλόνι, το σημείωμα και τις καραμέλες από την νεράιδα. Ήταν η αρχή για να σταματήσει την πιπίλα. Από τότε λέγεται Νεραϊδόδασος το συγκεκριμένο δασάκι.
Δεν μπορούσα σήμερα με την βροχή που έπεφτε να μην πάω μια βόλτα από εκεί. Είναι μαγικό να τρέχεις στην βροχή, γίνεται πιο μαγικό όταν τρέχεις και σε μέρη που σ' έχουν αγγίξει γλυκά.
Είναι μαγικό και δύσκολο να μεγαλώνεις παιδιά, καμιά φορά στην καθημερινότητά μας χάνουμε οι ενήλικες το ''δικό μας'' παιδί. Ο χρόνος με τα παιδιά μας είναι και μια ευκαιρία να το ξαναβρούμε ή να το κινητοποιήσουμε αυτό το ''δικό μας'' παιδί.
Δίνει ενέργεια η επαφή με τα παιδιά και αυτή γυρίζει πίσω σ' εμάς τους ίδιους. Δεν γίνεται να κάνουμε κάτι μαγικό, (το πιο απλό που μπορούμε προς τους άλλους) και αυτό να μην γυρίσει πίσω. Και μόνο που το κάνουμε έχουμε κέρδος.
Σαν δοχεία συγκοινωνούντα. Απλά πράγματα, σαν τις σταγόνες της βροχής καθώς τρέχουν για την γη, σαν εμάς που τρέχουμε στην βροχή και σταματάμε πάνω από μια λίμνη με νερά της βροχής και βλέπουμε το είδωλό μας να ''σπάει'' από τους κύκλους που κάνουν οι σταγόνες της.
Δεν ξέρω τι θα έφερνα εδώ σήμερα αν δεν έβρεχε κι αν δεν είχαμε φτιάξει με την Ιωάννα πριν χρόνια την ιστορία με την νεράιδα και τις πιπίλες, και σίγουρα αν δεν είχα ξεκινήσει το τρέξιμο στο βουνό, πιθανά να μην είχα ανακαλύψει ακόμα και το Νεραϊδόδασος.
Έχει τελικά μεγάλο μερίδιο ευθύνης το τρέξιμο για όσα γίνονται, (μετα)κινεί τα πράγματα.
Έχει τελικά μεγάλο μερίδιο ευθύνης το τρέξιμο για όσα γίνονται, (μετα)κινεί τα πράγματα.
~~~~~~~~~~
11.05.2015 Monday
I had planned today to run briefly, just for 30 minutes around the base due to participation to Pagggaio Trail Run yesterday. Sometimes plans change. It was raining and i was not in mood for recovery, i wasn't tired at all.
Seih Sou Forest, the fairy place.
"Fairy place" is a small area after Giannoula, going to Exohi (for all you that know the area). For the rest see "runtastic" that follows.
Maybe you are wondering why we named it Fairy place. It is a small story.
When our big boy became 3 years old we decided to help him say goodbye to his pacifier, it was not an easy job. So we created a story. The story said that "inside this forest lives a fairy that nobody has shown her house ever. It is full of bottles and pacifiers of small children that have grown up. So fairy collects them and give it to other children that might need. “If you decide to give her your lovely things” we said to him, “she will left you small presents in the forest”. This gift is only for children that have grown up and say goodbye to bottles and pacifiers.
We said to the kid the story and we decided to go there and walked around on Saturday. Before going all together i went there and hanged on trees candies and balloons. If somebody showed me that day he would be really surprised for this.
I had planned today to run briefly, just for 30 minutes around the base due to participation to Pagggaio Trail Run yesterday. Sometimes plans change. It was raining and i was not in mood for recovery, i wasn't tired at all.
There were rain, day light and i was not in mood to run just around the base. So, i decided to go out, running to the wider neighbourhood.
Seih Sou Forest, the fairy place.
"Fairy place" is a small area after Giannoula, going to Exohi (for all you that know the area). For the rest see "runtastic" that follows.
Maybe you are wondering why we named it Fairy place. It is a small story.
When our big boy became 3 years old we decided to help him say goodbye to his pacifier, it was not an easy job. So we created a story. The story said that "inside this forest lives a fairy that nobody has shown her house ever. It is full of bottles and pacifiers of small children that have grown up. So fairy collects them and give it to other children that might need. “If you decide to give her your lovely things” we said to him, “she will left you small presents in the forest”. This gift is only for children that have grown up and say goodbye to bottles and pacifiers.
We said to the kid the story and we decided to go there and walked around on Saturday. Before going all together i went there and hanged on trees candies and balloons. If somebody showed me that day he would be really surprised for this.
It was a shock for our kid when he showed the balloon, the note and the candies from the fairy. It was the occasion to stop using his lovely habit.
Today it was raining and i decided to go there for a walk. It is magic to run in the rain and it becomes more magical when you run in places that touched you in a sweet way.
It is magical and difficult to grow up children. Sometimes in our everyday life we lose our "kid insight us".
The time we spend with our children gives us the chance to rediscover or motivate once again "our" insight child.
To be with children gives back a lot of energy. It is rare to do something magical and not to gain important energy from that. It is like bottles that communicate to each other. Simple things like raindrops on the earth, like us that we are running while raining and we stop see ourselves insight the lake of water. And then suddenly our image breaks up due to the rain drops that are falling in the lake.
I don't really know what i could write today if it was not raining and in case we hadn't created this story together with Joanna some years ago. This story about forest fairies and nipples. I suppose i wouldn't have the chance to share with you my story if i hadn't start running to the mountains and probably i couldn't have discovered this magic place the forest of the fairy.
At last, running has a large share of responsibility in our lives because gives us motion.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου