26.04.2015
Σήμερα μέσα μου γίνονταν μια μάχη, μια κόντρα. Η ψυχή απ' την μια μεριά και το μυαλό απ' την άλλη.
Η ψυχή που έφερνε και ξανάφερνε θέματα για αξιολόγηση, θέματα που πολλές φορές γραντζουνά η ύπαρξή τους και έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα της ζωής στα διάφορα επίπεδα.
Το μυαλό απ' την άλλη ήταν αυτό που έφερνε τα πράγματα στο εδώ και τώρα, στην τους σωστή διάσταση. Έλεγε πως δεν βγαίνω για τρέξιμο για περισσότερο από μια ώρα κάθε μέρα, οπότε πρέπει να εστιάσω σ' αυτό. Με κρατούσε σε μια διαφορετική εγρήγορση το μυαλό προτείνοντας και διορθώνοντας συνεχώς. Όριζε συγκεκριμένα πράγματα, λέγοντας πως: να πατάω πιο πολύ την φτέρνα, να πέφτω με το δεξί πόδι μέσα σε νεροφαγώματα αφού το αριστερό τελευταία πονά, όριζε την πίεση που έπρεπε να υπάρχει στις ανηφόρες, δεν άφηνε να χαλαρώνω σε κατηφορικά κομμάτια μετά από κουραστικές ανηφόρες, προέτρεπε να τρέχω πιο γρήγορα σ' αυτές σε σχέση με άλλες φορές, επέλεγε για συγκεκριμένους λόγους την επιλογή της διαδρομής.
Ταυτόχρονα μυαλό και ψυχή είχαν τους δικούς τους διαλόγους για το ποιος έπρεπε να ακούγεται ως πρώτη φωνή. Ήταν μια μάχη πραγματική.
Πάντα σε μια μάχη υπάρχει κάτι στην μέση. Σήμερα αυτό που ήταν στη μέση ήταν η καρδιά. Αυτή όχι μόνο άντεξε αλλά ήταν αυτή που έδινε με τους χτύπους της τον ρυθμό της μάχης που προανέφερα.
Κάποια στιγμή όλο αυτό που γίνονταν μέσα μου θύμισε γεγονότα της περασμένης εβδομάδας. Μετά το τέλος της Ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής.
Απ' την μια Ευρωπαίοι πολιτικοί και άλλοι υπάλληλοι έλεγαν πως δεν προχωρά έτσι το πράγμα με τις θέσεις της Ελλάδας θέτοντας τελεσίγραφα.
Απ' την άλλη ο Πρωθυπουργός έλεγε πως η λύση είναι πολύ κοντά.
Ποιος είναι εδώ στην μέση δεν χρειάζεται πολύ σκέψη.
Ο κόσμος, οι πολλοί, ο κόσμος ο απλός που η καρδούλα του ξέρει πως χτυπά και πως αγωνιά. Και εδώ μες στο κοινό με την καρδιά που προανέφερα που 'ναι στην μέση και δίνει ρυθμό υπάρχει κάτι διαφορετικό. Εδώ η καρδούλα (όπου καρδούλα κόσμος απλός) δεν δίνει ρυθμό αλλά δέχεται πίεση, πίεση μεγάλη. Το ζητούμενο είναι πότε και αν θα καταλάβει τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει.
Ίσως σας μπέρδεψα...Ίσως...
Όσοι τρέχετε γνωρίζεται τα παιχνίδια του μυαλού, τα παιχνίδια της ύπαρξής μας τελικά. Κι είναι ωραίο τέτοια παιχνίδια να γίνονται σε τοπία σαν τα σημερινά.
Ξεκίνησα απ' την βάση, μπήκα στο Σέιχ Σου, μετά Εξοχή, συνέχισα στον δρόμο προς Πανόραμα, διασταύρωση Χορτιάτη, κεραίες ΟΤΕ Δάσος Κουρί, Προφήτη Ηλία και επιστροφή στην βάση, Ασβεστοχώρι.
Καλή εβδομάδα
~~~~~~~~~~
26.04.2015
Something was fighting inside me today. My soul on the one hand and my mind on the other.
My soul was bringing important ideas for evaluation. These issues often associated with topics of everyday life, that sometimes it is hard to face them.
Logic, usually, put things on the correct dimension, to here and now. I am thinking that I probably can't run for more than one hour every day and it is necessary to focus on this. It keeps me awake in a different way, proposing and correcting me all time. Provides special issues like how to press more my heel, to drop off with the right foot on water potholes (because my left aches), showed me the amount of pressure i should give to my legs while climbing hills, stopped me from relaxing downhill after some tired hills, urged me to run faster than other moments, showed me the appropriate route.
During a battle, something always stays in the middle...today was the heart. Heart not only survived but gave also the rhythm of this action.
At some point, all these feelings reminded me the events of last week, when the European summit meeting finished.
The European politician and some other employees, were announcing that there were no progress on Greeks matters and put ultimatums.
On the other hand, our Prime minister was claiming that we are close to a solution.
I am wondering who stays in the middle in this negotiation.
The people is the answer, all these people that their heart beats and feel nervous about all t that is happening. These hearts, doesn't give rhythm...you can hear their agony, the pressure they feel. I am wondering if we are going to understand the power we all have and the important role we could play...in this game!
I probably confused you...maybe...
All you that are running out there , you probably understand all these mind games...games of our existence. Especially when these are happening in the middle of such beautiful pictures I saw today.
I start this day running from the "base", went to Seix sou, then to Exohi following the way to Panorama, through the crossroad of Hortiati. I continued toward the Antennas of OTE then to "Kouri" Forest passing the little Church of Prophet Elias and back to the base, in Asvestohori.
Have a nice week.
My soul was bringing important ideas for evaluation. These issues often associated with topics of everyday life, that sometimes it is hard to face them.
Logic, usually, put things on the correct dimension, to here and now. I am thinking that I probably can't run for more than one hour every day and it is necessary to focus on this. It keeps me awake in a different way, proposing and correcting me all time. Provides special issues like how to press more my heel, to drop off with the right foot on water potholes (because my left aches), showed me the amount of pressure i should give to my legs while climbing hills, stopped me from relaxing downhill after some tired hills, urged me to run faster than other moments, showed me the appropriate route.
At the same time my mind and my soul were talking each other, sometimes fighting...a real fight.
During a battle, something always stays in the middle...today was the heart. Heart not only survived but gave also the rhythm of this action.
At some point, all these feelings reminded me the events of last week, when the European summit meeting finished.
The European politician and some other employees, were announcing that there were no progress on Greeks matters and put ultimatums.
On the other hand, our Prime minister was claiming that we are close to a solution.
I am wondering who stays in the middle in this negotiation.
The people is the answer, all these people that their heart beats and feel nervous about all t that is happening. These hearts, doesn't give rhythm...you can hear their agony, the pressure they feel. I am wondering if we are going to understand the power we all have and the important role we could play...in this game!
I probably confused you...maybe...
All you that are running out there , you probably understand all these mind games...games of our existence. Especially when these are happening in the middle of such beautiful pictures I saw today.
I start this day running from the "base", went to Seix sou, then to Exohi following the way to Panorama, through the crossroad of Hortiati. I continued toward the Antennas of OTE then to "Kouri" Forest passing the little Church of Prophet Elias and back to the base, in Asvestohori.
Have a nice week.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου