Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

11η μέρα από 365 / 11th day from 365


16.04.2015
Η σημερινή ημέρα ήταν η πιο βαριά μέρα απ' το ξεκίνημα. Στην δουλειά είχαμε εκπαίδευση στην Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση και χρήση του Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή. Γελάσαμε με τους συναδέλφους αρκετά. Πάντα έτσι γίνεται όταν το θέμα είναι βαρύ.



Λίγο αργότερα έμαθα για τον θάνατο ενός 22χρονου σε τροχαίο στο χωριό που μένουμε. Το τροχαίο είχε γίνει λίγο μετά την Ανάσταση το βράδυ, ο νεαρός ''έφυγε'' λίγες ημέρες μετά. Στις μικρές κοινωνίες τα πράγματα μεγεθύνονται.



Όταν βγήκα για τρέξιμο ο συνδυασμός όλης της ημέρας βγήκε στην επιφάνεια. 


Σκεφτόμουν την πρωινή εκπαίδευση και ''έβλεπα'' την καρδιά μου να χτυπά. Σκεφτόμουν το τροχαίο και το μυαλό μου πήγαινε στα δικά μου παιδιά. Δεν υπάρχει νομίζω χειρότερο πράγμα για ένα γονιό να χάνει το παιδί του.

Συγχωρέστε 'με αν σας βάρυνα. 

Με το τρέξιμο όμως δεν ξορκίζουμε πολλές φορές αυτά που μας πονάν; Αυτά που μας φοβίζουν;


~~~~~~~~~~

16.04.2015
Today was a really “heavy” day.. At work we educated on Cardiopulmonary Resuscitation with Automated External Defribillation CPR/AED. We laughed a lot with my colleagues as a way to cope with the difficulties that we had to face.

A little bit later i heard that a young boy died after an accident he had with his car in the village that i live. It happened the night of the Easter and the boy "left" few days later. Facts like this magnified in small societies. 

When the time for running came all the feelings of the day came up.

I was thinking the theme of our education and i almost "seeing" my heart beating. I was thinking the car accident and my children were coming up on my mind. The worst thing for a parent is to lose his/her children.

Forgive me if i made you feel sad...or heavy today.

Have you ever think that running it' s a way to dissipate all our bad feelings...all our fears...?

Δεν υπάρχουν σχόλια: