4ος Ορεινός Αγώνας Βάβδος 2017

16.07.2017 Κυριακή 

Πρώτη φορά στον αγώνα και πριν ξεκινήσω ήρθε μια σκέψη, ''πάντα ένας καινούργιος αγώνας είναι ίδιος με έναν παλιό...Ποτέ δεν ξέρεις πως θα βγει και κατά συνέπεια πως θα βγεις.'' 

Η ιδιαιτερότητα των μικρών αγώνων είναι πως πιέζεσαι έντονα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν όμως έχεις την ''πολυτέλεια'' ή την ''άνεση'' να αναδυθούν θέματα προσωπικά που θα μπορέσεις να προσεγγίσεις και πιθανά να τακτοποιήσεις μέσα σου, πράγμα που συμβαίνει σε μεγάλους αγώνες.

Σήμερα όμως ερχόμουν με ''καλά'' θέματα στην φαρέτρα του νου, της σκέψης και των συναισθημάτων. Μικρή διάλογοι με τον αυχένα μου που τελευταία δήλωσε έντονα παρόν έφεραν πιο κοντά την σκέψη μου και την ύπαρξή του. Έτσι η χαλαρή και λόγω της βροχής επιστροφή είχε έντονα αυτογνωσιακό χαρακτήρα.

Όσον αφορά τον αγώνα, θεωρώ πως είναι ένας ωραίος εισαγωγικός αγώνας βουνού. Αρκετές κατηφόρες και χωματόδρομοι με λίγα καινούργια μονοπάτια που λόγω του νέου τους άρα και του λίγο περπατημένου είχαν έντονο βαθμό δυσκολίας, ενώ οι ανηφόρες τονίζουν τον εισαγωγικό χαρακτήρα όπως προανέφερα.

Θεωρώ ιδανική την σημερινή ημέρα για τον αγώνα, στο παρελθόν από άλλους συναθλητές ήταν έντονα τα σχόλια για την ζέστη που συνάντησαν και ταλαιπώρησε στο μέγιστο βαθμό.

Δεν μπορώ να πω αν ήταν δύσκολος ή εύκολος αγώνας. Θεωρώ κρίνοντας από εμένα πως όταν μπαίνεις σε έναν αγώνα πάντα ζορίζεσαι, πάντα δυσκολεύεσαι, μπαίνεις για να τρέξεις, για να κερδίσεις άλλους και τον στόχο σου, δηλαδή εσένα, τον εαυτό. Άρα το δύσκολο είναι σχετικό και αυτό είναι προσωπική άποψη.

Στο τέλος όμως όταν το μετάλλιο κρεμιέται και νοηματοδοτεί τον τερματισμό τότε έχουμε άλλη μια "νίκη" κι η δυνατή βροχή σήμερα στο τέλος συμπληρώσε την λύτρωση που δίνει το τρέξιμο. 

#11