28.12.2016 Τετάρτη
Από τότε που ανακάλυψα την ύπαρξή του μέσα μου πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να προσπαθώ κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια (χωρίς να το καταλαβαίνω) να του δίνω εφόδια, τροφή για να 'ναι ευχαριστημένο, για να 'ναι λειτουργικό, για να 'ναι χαρούμενο, για να ‘ναι ανθρώπινο.
Συμβαίνουν πράγματα στην καθημερινότητά, όταν παίρνω απόσταση λέω: ''αυτό έγινε για αυτό, είναι η τροφοδοσία του''. Κάποιες φορές βλέπω κάποια σημάδια στο σώμα μου ή πονάω κάπου και σκέφτομαι ότι είναι οι αποδείξεις πως περνά καλά, πως ζει, πως αναπνέει…
Σπάνια αποτυπώνονται οι στιγμές αυτές.
Στον πρόσφατο Χειμωνιάτικο Ενιπέα στις 11.12 το διασκέδασε με το παραπάνω, σε μια από τις στιγμές αυτές ήταν παρών ο Αλέξανδρος Φωτιάδης και αποτύπωσε το παιχνίδι αυτό.
Από τότε που ανακάλυψα την ύπαρξη του μέσα μου παιδιού προσπαθώ να του δίνω εφόδια, ουσιαστικά σε 'μένα γυρίζουν.
Όλοι έχουμε ένα μέσα μας παιδί που διψά για ζωή, για ενέργεια, για παιχνίδι, ας το φροντίσουμε…. ''μας το χρωστάμε...''
Ευχαριστώ θερμά Αλέξανδρε για τις αποτυπώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου