Εγώ κι οι ανάσες μου στο χωμάτινο τερέν του δρόμου που σταδιακά χάνονταν και γίνονταν άμμος. Είχα πολύ καιρό να τρέξω σε άμμο, ιδιαίτερα απαιτητικό τερέν. Σαν να βάζει τα πόδια σε ρόλο μυαλού, σαν αυτά να σκέφτονται πρώτα και να μεταφέρουν την αφή, την αίσθηση στον εγκέφαλο.
Ιδιαίτερο τρέξιμο, ιδιαίτερα χρώματα και τοπία μακριά απ' τα γνώριμα, απ' τα συνηθισμένα.
Σαν ξύλινο γλυπτό τσακισμένης φάλαινας σπουδαίου γλύπτη χωμένο στην άμμο ο τεράστιος κορμός που ξέβρασε η θάλασσα.
Πρώτη φορά τόσο κοντά σε Φάλαινα σκέφτηκα με ίχνη δέους προς την φύση.
~~~~~~~~~~
In a few hours you will find a text in English
24.08.2016 Wednesday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου