27.06.2016 Δευτέρα
Περασμένες 23:00 με βροχή κι αέρα. Κούραση στο μέγιστο βαθμό με τα πόδια βαριά σαν μολυβένιες πέτρες.
Οι σταγόνες κι ο αέρας λειτουργούσαν καταλυτικά πάνω μου, σαν αποθεραπεία μιας μέρας που προηγήθηκε και τα ‘χε όλα. Απ’ την ζωή ως τον θάνατο.
Πως γίνεται και μένει το αρνητικό σκεφτόμουν.
Κόντρα σκέψη, αν έμενε το αρνητικό δεν έβγαινα απόψε, θα ‘μένα μέσα.
Θα ‘χανα τις στιγμές του αέρα και της βροχής πάνω μου, θα ‘χανα τις στιγμές που το μαύρο του ουρανού φώτιζε απ’ τις αστραπές. θα 'χανα την μοναδικότητα της στιγμιαίας αλλαγής.
~~~~~~~~~~
27.06.2016 Monday
Past 23:00 with rain and wind. Tiredness of the maximum degree and feet heavy like stones made out of lead.
The raindrops and the wind were working like a catalyst on me, like a recovery for a preceding day that had everything in it. Everything, from life ..up to death.
I was thinking, how is it that we always stay with the negative.
Counter thought: if we always stayed with the negative, I wouldn't come out tonight, I would stay at home.
I would have missed the moments of wind and rain on me, I would have missed the moments that the dark of the sky was becoming light by the thunders. I would have missed the uniqueness of the instant change.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου