31.12.2015 Πέμπτη
Γεμάτο 30λεπτο, γεμάτη μέρα, γεμάτη χρονιά. Έτρεχα απόψε πολύ καλά ντυμένος με -5 κι ήταν παράξενα γεμάτα. Οι σκέψεις για τα βασικά της χρονιάς που φεύγει καταιγιστικές, όλη την προηγούμενη ημέρα έρχονταν ξανά και ξανά σε διαφορετικές στιγμές. Όλες μαζί βγήκαν στο σημερινό 30λεπτο, για αυτό ήταν γεμάτο.
Μόλις τρεις ώρες πριν βγω για την 270η συνεχόμενη ημέρα του project είχαμε σηκωθεί απ' το τραπέζι. Κλείσαμε την χρονιά στο στέκι μας όπως το νοιώθουμε πια. Παλιά φοιτητικό, μετά σχεσιακό, πιο πρόσφατα του ζευγαριού και τελευταία οικογενειακό αφού παίρνουμε μαζί και τον μεγάλο μας γιο, ενώ περιμένουμε την στιγμή που θα μεγαλώσει και ο μικρός και θα είμαστε όλοι μαζί.
Κλείσαμε την χρονιά με τσίπουρα στο στέκι μας όπως το νοιώθουμε πια το ''Πήρε και Βραδιάζει'', με μια αναπάντεχη συνάντηση γεμάτη συναισθήματα στο αγαπημένο κουτούκι (κύριε μεταφραστά των κειμένων όταν ''ανεβείτε'' στα μέρη μας θα το επισκεφτούμε). Για αυτό η μέρα ήταν γεμάτη όπως ανέφερα πριν.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σκέφτομαι, τίποτα όμως...
Αν ξεχώριζα τα βασικά της χρονιάς που φεύγει αυτά είναι δύο. Το ένα είναι η δημιουργία του ίδιου του running365.gr, του ίδιου του project, το δεύτερο έχει να κάνει με θέματα βαθιά οικογενειακά που δεν αναφέρονται εδώ. Βέβαια πολλές φορές έχουν ειπωθεί πράγματα στα εδώ reports με τον τρόπο που κρίνω πως πρέπει να γίνει. Σίγουρα όμως σε πολλές μέρες τρεξίματος έχω ''χτυπηθεί'' κάτω μαζί τους, έχω πονέσει, έχω κατανοήσει, έχω αποδεχθεί, τελικά έχω θωρακίσει τον εαυτό μου.
Να γιατί η χρονιά ήταν γεμάτη, κι όλα σήμερα ήρθαν μαγικά και έδεσαν με μια τυχαία συνάντηση που λειτούργησε καταλυτικά μέσα μου, ''τακτοποιητικά'' ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος όρος.
Μ' όλα αυτά πως μετά να μην περάσει σαν νερό το σημερινό 30λεπτο, πως να μην περάσει σαν νερό η μέρα, πως να μην περάσει όχι μόνο μία χρονιά αλλά και περισσότερες.
Έτρεχα κι είχα μαζί μου σαν δεύτερο εαυτό την Φαίδρα να ακολουθεί τα βήματά μου με το λουρί να μας συνδέει στην εικόνα που βγάζαμε καθώς τρέχαμε. Είναι ακόμα σε τιμωρία μετά τα προχθεσινά, δεν την άφησα ούτε στιγμή μόνη. Έτρεχα κι ήταν μαζί μου με το λουρί να μας συνδέει στην εικόνα, η πραγματική σύνδεση είναι σε τόσα άλλα και ένα μικρό τμήμα φαίνεται στην φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report.
Οι ευχές για καλή χρονιά είναι δεδομένες, ας κάνουμε δεδομένες τις πράξεις για 'χούμε και καλή ζωή.
~~~~~~~~~~
31.12.2015 Thursday
Full 30minute, full day, full year. I was running tonight very well dressed with - 5 and it was strangely full. The thoughts for the basic of the year leaving were barrage, the entire previous day had been coming again and again at different moments. All of them together turned up during this 30minute, that's why it was full.
Only three hours before getting out for the 270th consecutive day of the project, we had risen from the table. We closed the year at our haunt, as we feel it now. A long time ago of students, then of affairs, more recently of the pair and lately of the family, since we take with us our older son, while we've been waiting for the moment that our younger one will grow up and we'll be all together.
We closed the year with tsipouro at our haunt as we feel it now, the "Pire na vradiazei" ("The night has come"), with an unexpected meeting full of emotions at the favourite koutouki-small tavern (mr translator of the texts, when you come up at our places, we'll visit it). That's why the day was full as I mentioned before.
Nothing is ransom I consider, nothing at all...
If I were to distinguish the basic of the year leaving, these are two. The first is the creation of the running365.gr itself, of the project itself, the second has to do with deeply family matters which are not mentioned here. Of course lots of times things have been said in the reports here in the way I believe it has to be done. Certainly, howeve,r during many days of running I have fought with them, I've felt pain, I've understood, I've finally armour-plated myself.
That's why the year was full and everything today came in a magic way and fit during a ransom meeting which worked as a catalyt inside me, "arrangingly"- allow me the deprecated term.
How could the 30minute today not pass "like water" with all these, how could the day not pass "like water", how could not only a year but even more not pass.
I was running and I had with me like a second self Faidra following my steps with the strap connecting us to the picture we showed while running. She's still under punishment after what happened the day before yesterday, I didn't let her alone at all. I was running and she was with me with the strap connecting us to the picture, the real connection is at many other things and a small part can be seen at the photo accompanying the current report.
The wishes for a good year are granted, let us make granted the acts so as to have a good life.
