28.08.2015 Παρασκευή
Μίκρυνε η μέρα, 20:30 και σχεδόν σκοτάδι. Η σκέψη με βαραίνει σε σχέση με την συνέχιση του project τους χειμερινούς μήνες που έρχονται. Θα δείξει όμως μέχρι τότε.
Μου έλειψαν τις μέρες των διακοπών οι ανηφόρες και η έντασή τους, έτσι σήμερα έβαλα λίγες μικρές περίπου 200 μέτρα η κάθε μια. Απλά πράγματα για να επανέρθει το σώμα και οι συνήθειες του.
Το αναπάντεχο ήταν πως στα μισά της πρώτης ανάβασης έπεσα πάνω στην επιστροφή ενός κοπαδιού για το μαντρί του. Έχοντας τον εφεδρικό φακό που δεν στέλνει μακριά το φως του η Φαίδρα ήταν αυτή που κατάλαβε το κοπάδι και ύστερα το 'δα και εγώ. Ευτυχώς μ' άκουσε και δεν πήγε προς τα πρόβατα, αν γίνονταν αυτό σίγουρα θα 'χα νυχτερινό καβγά με τον βοσκό. Ενώ σίγουρα δεν ήταν να του ζητήσω να βγάλω φωτογραφία τα εκατοντάδες μάτια που γυάλιζαν μέσα στο σκοτάδι.
Οι 145η συνεχόμενη ημέρα τρεξίματος κύλησε σαν νερό δροσερό που απλά κυλά και δροσίζει και μόνο το άκουσμά του. Το αρχικό τρέξιμο ζέστανε το σύνολο, όπως τα χρώματα από την φωτογραφία που συνοδεύει το σημερινό report, οι μικρές ανηφόρες ήταν δημιουργικές και το χαλαρό τρέξιμο στο τέλος έκλεινε γλυκά σαν περιτύλιγμα την σημερινή ημέρα. Όπως το φως του φεγγαριού μια μέρα πριν την πανσέληνο που έπεφτε και άγγιζε τα πάντα αλλάζοντάς τους όψη, αλλάζοντάς τους μορφή.
....άγγιζε τα πάντα αλλάζοντάς τους όψη, αλλάζοντάς τους μορφή, όπως το τρέξιμο δηλαδή.
~~~~~~~~~~
28.08.2015 Friday
The day is not so long anymore. At 20.30pm it is almost dark. Concerning this project, i am thinking the winter days that will come. We will see until then.
During holiday i missed the uphill’s and their tension so today i tried some small ones, almost 200 m each. These are simple tries to bring my body back to the old habits.
The unexpected fact was the meeting that i had with a herd of sheep. They were going back to their "home". I had my second flashlight that it doesn't work so well and i didn't see the sheep. It was Phaedra, my dog that first recognized the herb and then i saw it. Fortunately she followed me and she didn't go close to them. Otherwise it would be difficult to avoid the anger of the shepherd. On the other hand it was not the right moment to ask him to take a photo of those eyes that were shining in the dark.
That day of running, the 145th was like cool water that just runs and gives a feeling of coolness when you hear its sound.
This “first” running, after holiday, brought me a warm sense, like the colors that you can see in the photo of this report. The small up hills was creative and the loose running mad this day of running, a sweet day. It was like the moon light, a day before the full moon that touched everything and changed their shape and figure.
...the moon touched everything, changing their form, exactly like the way the running changes everything.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου