07.07.2015 Τρίτη
Δυο μέρες στην βάση μετά τον Όλυμπο και αναζητούσα όπως ο διψασμένος στην έρημο την πηγή για να συνεχίσει να ζει. Έτσι η σημερινή μέρα κύλησε στο Σέιχ Σου, μ' έπιασε κι η νύχτα και ήταν ένα φανταστικό κλείσιμο μέρας.
Το βουνό και το δάσος έχουν μια ιδιαίτερη κατάσταση το σούρουπο, είναι σαν μια συνθήκη της φύσης και όσων την αποτελούν. Υπάρχει μια παράξενη συμφωνία σιωπής για την απελευθέρωση θερμότητας απ' την γη. Έτρεχα και ένιωθα η γη να εκπνέει βαθιά από μέσα της την ζέστη που δέχθηκε κατά την διάρκεια της ημέρας. Η άσφαλτος που ξεκίνησα, οι πέτρες, το χώμα, το στρώμα από πευκοβελόνες, τα κουκουνάρια, οι κορμοί των δέντρων, όλα εκπνέουν ζέστη κι είναι σαν να ακούς μια παράξενη ησυχία πριν έρθει για τα καλά το σκοτάδι.
Όλο αυτό με 'βαλε σε ένα απίστευτο τριπάκι μοναξιάς, είχα την εντύπωση πως ήμουν η μοναδική παρουσία μέσα σ' όλο το δάσος. Τα πράγματα όμως ισχύουν ή όχι, τα πράγματα όμως επιβεβαιώνονται ή όχι, αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, σιγά - σιγά ή ξαφνικά.
Καθώς λοιπόν έτρεχα κι είχα στο μυαλό μου την μοναδικότητα της ύπαρξής μου έγινε η συνάντηση. Ολόκληρη οικογένεια αγριογούρουνων, πρέπει να 'ταν 7-8 ίσως και περισσότερα, πρόλαβα και μέτρησα 2 μεγάλα και τα μικρά ήταν πάρα πολλά και έτρεχαν πανικόβλητα δεξιά και αριστερά.
Όσο τρόμαξαν αυτά άλλο τόσο πάγωσα εγώ. Έχω ακούσει πως αν οι γονείς νοιώσουν κίνδυνο για τα μικρά μπορεί να επιτεθούν, όταν δε άκουσα στα δεξιά μου, πίσω από κάποια πουρνάρια σε απόσταση 3-4 μέτρων τον χαρακτηριστικό ήχο προσπαθούσα να βρω την καλύτερη αντίδραση σε ενδεχόμενη επίθεση. Τελικά ευτυχώς δεν έγινε κάτι και συνέχισα το τρέξιμο αφήνοντάς τα στη ησυχία τους.
Μετά δεν ξανάνοιωσα ούτε στιγμή μόνος, είδα κάποιους ανθρώπους, πιο μετά 2-3 λαγούς και η ματαιοδοξία της μοναδικότητάς μου έσβησε.
Παράξενο μπορεί να χαρακτηριστεί και το ίδιο το project, τρέξιμο κάθε μέρα για 365 ημέρες. Ακόμα και σε 'μένα μοιάζει παράξενο πολλές φορές. Παράξενα πράγματα και απίθανες εξελίξεις που φέρνουν αλλαγές στις παράξενες ημέρες που ζούμε.
Τι να πετάξεις και τι να κρατήσεις σκέφτομαι.
Τελικά απ' όλα κρατάω τον μικρό μου γιο να μιμείται τον ήχο των αγριογούρουνων. Του έλεγα για την αποψινή συνάντηση απασχολώντας τον καθώς τον έντυνα λίγο μετά την συμπλήρωση και το μπάνιο της 93ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος.
http://www.movescount.com/moves/move68424365
https://www.runtastic.com/en/users/baggeles-psukhoguios/sport-sessions/504796030
~~~~~~~~~~
07.07.2015 Thuesday
After the experience at Olympus mountain i run for two days around the base. I was looking to go outside this place so desperately, like a thirsty man looks for water. So, today i decided to run to Seix Sou. At the end of my training became darker and it was really a fantastic "end" of the day.
The mountain and the forest are really special at nightfall. The nature itself and all that feelings around nature. There is silence and the heat of the day is released. I was running and i was feeling the earth to breath from deep inside the heat of the day. Everything around “exhales warm”, the stones, the ground, the pine needles, the pine cones, the logs of the trees. Strange silence all around before the darkness comes.
Suddenly I felt totally alone. I was the only one in the forest. Anyway, things are valid or maybe not, are confirmed or not. This could happen in many ways, step by step or suddenly.
So, while i was running and thinking about the uniqueness of my existence i had a sudden meeting. I saw a whole family of wild pigs, seven, eight or maybe more. They were running all around so i didn't manage to count the number. There were 2 big and many small ones that were running scared all around.
They were frightened because of me and i felt frozen because of them. I have heard somewhere that if they feel that their young could be in danger they might attack. This became worst when i heard behind me (3 or maybe 4 meter) a sound of them. Then i took the right position to defend myself. Finally, nothing happened. I keep running and leave them back in peace.
From now on i didn't feel alone again, i met some people afterwards and 3 or maybe 4 rabbits that made the vanity of my loneliness to disappear.
Arriving at the base and a little bit before finishing my training i saw a cat moving between the rocks and the greens. The picture of the wild pigs was still strong inside me. We are used to see cats around waste bins and cars. It looks strange to see them in natural environment. Think about it. It is the same with wild pigs as well. We are not close to nature. We feel strange when we come close to different species.
This project could be characterized as strange one. The effort to run every day for 365 days. Even to me is strange sometimes. We live in wired seasons with unlikely developments that bring changes to these days.
I evaluate what is necessary to keep and what to throw away.
Finally, i would like to keep the sound that my little boy made when he imitated the sound of the wild pigs. I was trying to keep him busy, while i was changing his diapers and i was telling him the story of this scaring meeting. It was a little bit after his bath during the 93rd ongoing day of running.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου