27.05.2015 Τετάρτη
Ποτέ δεν με φόβιζε ο χειμώνας, το αντίθετο, νοιώθω να τον λατρεύω. Ίσως έχει να κάνει με την αυξημένη τάση και ανάγκη που υπάρχει για προστασία του εαυτού, μ' αρέσει η φροντίδα του εαυτού, προάγει την ύπαρξή μας, ενώ ως συνέχεια της είναι η φροντίδα προς τους άλλους.
Για το χειμώνα ξεκίνησα να σας μιλάω όμως. Κάθε φορά που κάνει κρύο σκέφτομαι πολύ έντονα τον χειμώνα που έρχεται και θα 'ναι σε εξέλιξη το project. Απόψε είχε τον πιο δυνατό αέρα από την έναρξη του running365.gr και ψιλόβρεχε, ήμουν κουρασμένος και μετά από 7 σχεδόν ώρες σε ένα λεωφορείο λόγω ταξιδιού με την δουλειά.
Κάποιες στιγμές κρύωνα, κάποιες στιγμές τα μάτια πήγαιναν να κλείσουν, το μονοπάτι στην βάση μου φαίνονταν πιο στενό απ' το συνηθισμένο, αν και ανέβαζα ένταση στο τρέξιμο οι σφυγμοί μου ήταν σχετικά χαμηλοί.
Πήγαινα και δεν πήγαινα...
Και τότε ήρθε μια σκέψη απ' αυτές που λες: ''θέλω τώρα χαρτί και μολύβι για να αποτυπώσω γιατί αν δεν γίνει τώρα θα χαθεί''. Και δεν είχα, κι έμειναν μόνο στίγματα μέσα μου τώρα. Προϋποθέσεις, κατασκευές, ορισμός των πραμάτων, εκλογικεύσεις, αλλά η ροή τους χάθηκε.
Νοιώθω να περιγράφω κατάσταση ονείρου, μπερδεμένου και ουσιαστικού. Πως όταν βλέπουμε όνειρο που θυμόμαστε και δεν θυμόμαστε τη ροή του. Ξεκουραζόμαστε με τα όνειρα, αδειάζει το μυαλό, το' χω ξαναγράψει σε κάποιο παλιότερο report.
Ονειρικό τρέξιμο, αυτό είναι το τρέξιμο, έτσι λειτουργεί. Αυτό τον ορισμό δίνω εγώ τώρα, σήμερα, αυτή την κατασκευή κάνω, αυθαίρετη ή όχι δεν έχει σημασία.
Όπως στο κλείσιμο της 52ης συνεχόμενης ημέρας τρεξίματος, περασμένα μεσάνυχτα, όταν έψαχνα θέμα για φωτογραφία και βρήκα τα λουλούδια που βλέπετε πιο πάνω καθώς τα ταλαιπωρούσε ο αέρας.
Την ώρα που τα φωτογράφιζα μονολόγησα: ''να τα νυχτολούλουδα'', κι ας μην είναι νυχτολούλουδα, είναι όμως νύχτα....
http://www.movescount.com/moves/move63844526
~~~~~~~~~~
27.05.2015 Wednesday
I adore wintertime. It didn’t scare me. Maybe because during that period of time feel more to take care of yourself. I like to take care of the self because it promotes our existence. After that it is easier to take care of the others.
Nevertheless, i started talking about the winter. Every time that the weather is windy i am thinking the season that is coming and the project that will be in progress. This night, first time after the project has started, a strong wind was blowing and a light rain falling in very fine drops. I was feeling tired after 7 hours in a bus (we went excursion with my job).
There were moments that i was freezing and my eyes were closed by sleepiness. The path at the base seemed narrower and although i raised tension my pulses were still in low levels.
I was going and...not going.
And suddenly this thought came up in my mind: "i need now a paper and a pencil to write down all my thoughts, because if i don;t do it right now i will lose it". But i didn't have one and only specks left in me. Conditions, constructions, definition of the situation, rationalization...their flow became lost.
I feel like i describe a dream, confused but real and meaningful. It is exactly like when we are dreaming and we remember afterwards the details but not the flow. Due dreaming we get rest, our mind empties, i have mentioned that before.
This is the way running does, like dreams in body and soul. This is the definition i give today, this is my mental construction. It doesn't really matter if it is arbitrary or not.
It is exactly like the way i was trying to find a theme for my photo while i was finishing my training and i found these flowers. Flowers that tormented by the wind.
I said to myself while i was taken a photo of them: “these are night flowers, even if not actually". Actually, it is night..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου