18.04.2015
Καθώς έτρεχα σήμερα συνειδητοποίησα πως έχασα τις μέρες. Βράδιαζε κι αναρωτήθηκα τι μέρα είναι. Οι υποχρεώσεις, τα πράγματα που κάνουμε, τα πράγματα που δεν κάνουμε.
Βράδυ Σαββάτου. Πριν χρόνια, στην εφηβεία τέτοια ώρα θα ετοιμάζουν για έξοδο με ''προσμονές'' ανάλογες τις κατάστασης που ορίζει η φάση ζωής.
Βράδυ Σαββάτου. Πως ορίζουμε τα πράγματα... Είμαστε απίθανοι οι άνθρωποι. Σκέψεις που έρχονται και φεύγουν, σκέψεις που έρχονται και μένουν. Σκέψεις που φτάνουν εδώ ή μένουν μέσα μου. Φυλαγμένες καλά και φροντισμένες ακόμα πιο καλά.
Κι έρχεται το τρέξιμο, τα εξισορροπεί όλα με ένα μαγικό τρόπο. Η λύτρωση απ' τον ιδρώτα που στάζει απ το μέτωπο καθώς σκύβω για διατάσεις και ταυτόχρονα χαλαρώνω τα παπούτσια.
Βράδυ Σαββάτου. Διαφορετικά ίδιο.....
~~~~~~~~~~
18.04.2015
I was thinking today, during daily running that i lost the time...it was getting darker and i was wondering what day is it. All our obligations, all those we are doing… things we haven't done all came up on my mind.
I was thinking today, during daily running that i lost the time...it was getting darker and i was wondering what day is it. All our obligations, all those we are doing… things we haven't done all came up on my mind.
It is Saturday night. Years ago, when i was a teenager i was preparing that time for having fun, going out with friends and waiting for something "special" to happen.
It is Saturday night and i define my life in a different way..."people are strange"...thoughts coming and leave...thoughts coming to stay. Thoughts stay inside me, without sharing them. I keep them secret or taking care of them...
And then I start running and everything balance in a magic way. The sweaty forehead looks like a redemption...as i unclench my shoelaces and stoop to stretching.
It is Saturday night...similar in a different way!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου